حرف دل ...
حرف دل ... 
آیا دروغ ارزش رنجوندن بهترین دوستایی رو که داریم ، رو داره؟؟؟؟؟!
خیلی اوقات وقتی روبروی آئینه وایمیسم و زل می زنم به خودم و میگم با اطرافیانی که باهاشون در
ارتباطی چقدر صادقی و چقد اونا رو از ته دل دوست داری؟ شاید بعضی وقتا خیلی زود ذهنمو
منحرف میکنم به چیزای دیگه که جواب وجدانمو ندم اما بیشتر وقتا نمی تونم و به خودم میگم با
خودت صادق باش واز زیر نگاه وجدانت فرار نکن! نمی خوام بگم تاحالا دروغ نگفتم و همیشه صادق بودم توی زندگی......
اماهمیشه سعی ام این بوده که جز پایبند بودن به اخلاقیات، فکری راجب رفتن راه غیر مستقیم
توی ذهنم نباشه اما خب گاهی پیش اومده که توی بعضی موقعیتها زیاد صادق نبودم و راستگو نبودم!
این جمله که میگن انسان جایز الخطاست رو اصلا قبول ندارم و معتقدم که انسان جایز به
ارتکاب خطا نیست و با این جمله موافقم که انسان ممکن الخطاست! به عبارتی انسان حق
اشتباه کردن نداره اما ممکنه گاهی اوقات ناخواسته یا از روی عمد اشتباه کنه! 
اما همیشه یه اصل توی زندگیم وجود داشته و هست و اون اینه که دروغ گفتن نشانه ضعف
انسانه!
آدمای ضعیف و ناقص دست به دروغگویی میزنن و سعی می کنن چهره واقعیشون رو
بعضی وقتا پشت دروغ قایم کنن! شاید این کار بد باشه شاید نه اما میشه گفت چیزی
که اینجا خیلی مهمه صادق بودن با کسانیه که می دونیم دوستمون دارن و همیشه
خوبی و شادی و... ما رو خواستن و میخوان!
با خودم عهد بسته ام که همیشه این اصل رو رعایت کنم و هیچوقت احساساتمو با دروغ
آمیخته نکنم و همیشه با اونایی که دوستشون دارم صادق باشم و هیچوقت با دروغ خودمو
خوب و بی نقص نشون ندم! 
هیچ انسانی بی عیب و نقص نیست و کامل نیست! نباید سعی کنیم با دروغ گفتن عیبها
و نقایص خودمونو بیشتر کنیم!
نمی دونم چی شد که امروز راجب این قضیه حرف زدم!!!
اما خوب می دونم که آدما همیشه از چیزایی که خیلی بدشون میاد و ازش متنفرن زیاد
بهش فکر می کنن و حرف می زنن! 
منم از دروغ به عنوان بزرگترین چیزی که روح منو آزرده میکنه همیشه یاد میکنم و
مطمئنم که به طور نسبی بیشتر ما آدما از این خصلت یعنی دروغگویی خیلی بدمون
میاد!
اما آیا سعی کردیم همونجور که بدمون میاد که کسی بهمون دروغ بگه، ما هم سعی
کردیم باهاشون صادق باشیم و به قول معروف سرشون رو گول نمالیم؟! 
مطمئنا همیشه اینجور نبوده و بعضی وقتا بخاطر بعضی دلایل مثل منفعت طلبی یا ترس
از چیزی این کارو نمی کنیم! اما بیائیم با هرکی رو راست نیستیم، با خودمون و
وجدانمون رو راست باشیم!
همونجور که وقتی از شنیدن دروغ از دهن کسایی که واقعا دوسشون داریم ناراحت
و عصبی میشیم ما هم اونا رو بیشتر درک کنیم و سعی کنیم تا اونجایی که ممکنه از
این خصلت بد دوری کنیم!
بیائیم دروغ نگیم و ریاکار نباشیم و... فقط بخاطر اینکه از اخلاق به دوره و در شأن
اشرف مخلوقات نیست که خودشو با آبرنگ رنگ کنه و بخواد خودشو خوش آب و رنگ
نشون بده!
امیدوارم که از خوندن این مطلب تکراری و کسل کننده زیاد خسته نشده باشید.
امیدوارم که از خوندن این مطلب تکراری و کسل کننده زیاد خسته نشده باشید.
ممنونم که با من همراه بودید.
در پایان میگم شیرینی و حلاوتی که در راستگوئی و صداقت هست در هیچ دروغی
در پایان میگم شیرینی و حلاوتی که در راستگوئی و صداقت هست در هیچ دروغی
وجود نداره چون هیچوقت خورشید و ماه همیشه پشت ابر نمی مونن
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
